Το τελευταίο γνωμικό που κατατέθηκε

Ο Χρύσιππος ο Σολεύς είπε: " "Θα συμπεραίναμε στην περίπτωση ενός όμορφου σπιτιού ότι χτίστηκε για τους ιδιοκτήτες τους και όχι για ποντίκια. Οφείλουμε επομένως, με τον ίδιο τρόπο, να θεωρούμε το σύμπαν σαν το σπίτι των θεών.""

Σάββατο 28 Απριλίου 2012

Δυο αποσπάσματα, ένα ιστολόγιο


Δύο άσχετα μεταξύ τους αποσπάσματα από το πάρα πολύ καλό ιστολόγιο του ePerson (βρεκεκέξ quark quark). O συγγραφέας έχει ανεβάσει εδώ μια εύκολα προσβάσιμη μορφή στο ιστολόγιο του. Την κατεβάζετε, αλλάζετε την κατάληξη του ονόματος του αρχείου από doc σε html και μπορείτε να την διαβάσετε με την ησυχία σας σε οποιοδήποτε browser. Το συστήνω ανεπιφύλακτα ως ιδιαίτερα εύγευστη τροφή για τη σκέψη.


Για τον Baudelaire ο άνθρωπος παραμένει το τελειότερο αρπακτικό ζώο. Ο πολιτισμός απλώς καθορίζει τις μορφές της επιθετικότητάς του και τον εκάστοτε χαρακτήρα των ανθρώπινων συγκρούσεων. Ότι καλείται πρόοδος και επιστήμη συνεπάγεται αναγκαστικά την ατροφία της πνευματικότητας, τη σταδιακή κατάργηση της ανθρωπιάς και των κοινωνικών δεσμών κάτω από την επίδραση ενός ασυγκράτητου ατομικισμού, συνυφασμένου με την επιδίωξη υλικού πλούτου. Έτσι, ενώ στο επίπεδο της καθημερινής πραγματικότητας ο κόσμος πορεύεται μέσα στην αγριότητα των εγκλημάτων και των πολέμων, το κυρίαρχο παραμύθι εξακολουθεί να διακηρύσσει την πρόοδο του πολιτισμού. Η πίστη στην πρόοδο είναι δόγμα οκνηρών. Πρόκειται για το άτομο που υπολογίζει στους γείτονές του για να κάνει την δουλειά του. Δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή πρόοδος παρά μέσα στο άτομο και μέσω του ιδίου του ατόμου. Αλλά ο κόσμος είναι φτιαγμένος από ανθρώπους που δεν μπορούν να σκεφτούν παρά μόνο από κοινού, κατά αγέλες. Υπάρχουν επίσης άνθρωποι που δεν μπορούν να διασκεδάσουν παρά ομαδικά. Ο πραγματικός 'ήρωας' διασκεδάζει μόνος του. Γιατί η ζωή είναι μία τέχνη, και η τέχνη δεν είναι για τους πολλούς, ούτε είναι για τους λίγους, είναι πάντα για τον καθένα χωριστά.

~~~ ·|· ~~~

«Η αυτοκράτειρα Γου, τον 7ο αιώνα, δεν μπορούσε να καταλάβει τη βουδιστική ιδέα ότι το σύμπαν είναι σαν ένα τεράστιο δίκτυο από πετράδια που αντανακλά το ένα το άλλο. Ο δάσκαλος Φα-Τσανγκ ανέλαβε να της εξηγήσει με μια παραστατική επίδειξη τι εννοούσε ο Βουδισμός. Προς το σκοπό αυτό κράτησε ένα καντήλι στη μέση ενός δωματίου, που ήταν γεμάτο με καθρέφτες. "Αυτό", είπε στην αυτοκράτειρα, "αντιπροσωπεύει τη σχέση του Ενός με τα πολλά". Μετά τοποθέτησε έναν κρύσταλλο στο κέντρο το δωματίου και είπε ότι αυτός αντανακλούσε τα πολλά στο Ένα. Στη συνέχεια πρόσθεσε ότι αυτή ήταν η μερική μόνο αλήθεια, γιατί ολόκληρο το μοντέλο θα έπρεπε να κινείται για να δείξει τον δυναμισμό του.
Τα είπε κάπως αλλιώς και η Delenn: Πιστεύουμε ότι η ψυχή δεν είναι ένα εντοπισμένο φαινόμενο. Αν ρίξω μια δέσμη φωτός στον τοίχο, βλέπεις το φως στον τοίχο. Αλλά ο τοίχος δεν είναι η πηγή του φωτός. Έρχεται από κάπου αλλού. Η ψυχή είναι επίσης μια προβολή. Δεν υπάρχει μέσα μας περισσότερο απ' όσο υπάρχει το φως μέσα στον τοίχο. Αλλά το κέλυφος είναι ο μόνος τρόπος με τον οποίο μπορούμε να το αντιληφθούμε. Πιστεύουμε ότι το ίδιο το σύμπαν είναι συνειδητό με ένα τρόπο που ποτέ δεν θα κατανοήσουμε πραγματικά. Είναι απασχολημένο ερευνώντας για νόημα. Έτσι σπάει τον εαυτό του, επενδύοντας την ίδια του τη συνείδηση σε κάθε μορφή ζωής. Είμαστε το σύμπαν που προσπαθεί να κατανοήσει τον εαυτό του.
We believe that the soul is a non localized phenomenon. If i project a beam of light at the wall you see the light on the wall. But the wall is not the source of the light. It comes in from somewhere else. The soul is also a projection. It is not exist inside us any more that the light exists inside the wall. But the is the only way we can perceive it. We believe that the universe itself is conscious in a way that we can never truly understand. It is engaged in a search for meaning. So it breaks itself apart, investing its own consciousness in every form of life. We are the universe trying to understand itself.


Πέμπτη 12 Απριλίου 2012

Ο Κονφορμιστής

Giorgio Gaber (1939-2003)

Κονφορμιστής: Κάποιος που χωρίς κριτική σκέψη ή από συνήθεια συμμορφώνεται σε έθιμα, κανόνες ή το στυλ μιας ομάδας.
ConformistA person who uncritically or habitually conforms to the customs, rules, or styles of a group.
 
ΥΓ. Μπορείτε επίσης να δείτε ένα ποίημα εδώ και μια ταινία εδώ

Δευτέρα 9 Απριλίου 2012

Ελεύθερος άνθρωπος

(...) Ελάτε τώρα, υπήρχε κανένας που ο Διογένης δεν αγαπούσε, ένας άνθρωπος τόσο ευγενικός και καλόκαρδος που ευχαρίστως έπαιρνε πάνω του όλα τα προβλήματα για το κοινό καλό; Αλλά ποιος ήταν ο τρόπος της αγάπης του; Όπως έγινε υπηρέτης του Δία, νοιαζόταν για τους συνανθρώπους του, αλλά ταυτόχρονα ήταν υποταγμένος στο Θεό. Αυτός ήταν ο λόγος που μόνο γι' αυτόν όλος ο κόσμος και όχι κάποιο συγκεκριμένο μέρος ήταν η πατρίδα του· και όταν τον φυλάκισαν δεν ποθούσε την Αθήνα, ούτε λαχταρούσε να ξαναδεί τους φίλους του και τους γνωστούς του εκεί, αλλά έγινε καλός φίλος με τους πειρατές (που τον φυλάκισαν) και επειράτο* (=προσπαθούσε) να τους φέρει στον ίσιο δρόμο.  Έτσι κατακτάται η ελευθερία. Γι' αυτό έλεγε: "Από τότε που ο Αντισθένης (διάσημος φιλόσοφος, δάσκαλος του Διογένη) με ελευθέρωσε, ποτέ μου δεν έγινα σκλάβος." Πως τον ελευθέρωσε ο Αντισθένης; Ακούστε τι λέει ο Διογένης. "Μου έμαθε τι ήταν δικό μου, και τι δεν ήταν δικό μου. Η ιδιοκτησία δεν είναι δική μου· συγγενείς, οικείοι, φίλοι, φήμη, συνήθεις τόποι, η συζήτηση με άλλους - όλα αυτά δεν είναι δικά μου. 'Τι είναι λοιπόν δικό σου;' Η δύναμη να χρησιμοποιώ τις εξωτερικές εντυπώσεις. Μου έδειξε ότι την διαθέτω πέρα από κάθε εμπόδιο ή εξαναγκασμό· κανένας δεν μπορεί να με εμποδίσει· κανένας δεν μπορεί να με αναγκάσει να την χρησιμοποιήσω με άλλο τρόπο από αυτό που θέλω. Ποιος έχει λοιπόν πάνω μου εξουσία; Ο Φίλιππος, ή ο Αλέξανδρος, ή ο Περδίκκας ή ο Μέγας Βασιλέας; (ο βασιλιάς των Περσών) Από που μπορούν να την έχουν; Γιατί ο άνθρωπος που ήταν η μοίρα του να υποδουλωθεί από άλλον άνθρωπο πρέπει να είχε ήδη πρωτύτερα  υποδουλωθεί από πράγματα."
Επομένως, ο άνθρωπος που πάνω στον οποίο η απόλαυση δεν έχει καμία δύναμη, ούτε ο πόνος, ούτε η δόξα, ούτε ο πλούτος, και ο οποίος, όποτε του φαίνεται πρέπων, μπορεί να φτύσει όλο του το σώμα στο πρόσωπο κάποιου** και να αναχωρήσει από αυτή τη ζωή - ποιανού δούλος είναι, ποιανού υποτακτικός;(...)

* δεν μπορούσα να μην αφήσω την όμορφη αυτή πινελιά της αρχαίας Ελληνικής που δεν αποδίδεται εύκολα στο νεοελληνικό κείμενο.

** πιθανή αναφορά στον Ανάξαρχο ο οποίος όταν ο τύραννος της Κύπρου Νικοκρέων διέταξε να του κόψουν τη γλώσσα, λένε πως ο ίδιος ο φιλόσοφος την έκοψε με τα δόντια του και την έφτυσε στο πρόσωπο του τυράννου. 

Το κείμενο είναι απόσπασμα από το βιβλίο του Αρριανού: "Ομιλίες του Επίκτητου" (Βιβλίο ΙΙΙ, κεφ. ΧΧΙV, 64-72, κδ'. "Περί τού μή δείν προσπάσχειν τοίς ούκ έφ' ημίν"). Η μετάφραση και τα λάθη της, δικά μου. 

Και ένα ποίημα για όποιον θέλει εδώ.

Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Δευτεραπριλιά και ανιχνευτής ψεύδους

Σήμερα δεν λέμε ψέμματα. Τα είπαμε όλα εχθές (δες αν θέλεις και αυτό το ποίημα). Έτσι είναι και όλες οι ημέρες που τους έχουμε δώσει ονόματα για να μπορούμε να ξεχνάμε όλες τις άλλες αυτό που μας καλεί να θυμόμαστε η συγκεκριμένη. Τι θυμηθήκαμε χθες λοιπόν που όλες τις άλλες ημέρες ξεχνάμε; ότι λέμε ψέμματα. Πόσο συχνά άραγε; Χιλιάδες μικρά "αθώα" ψεματάκια καθημερινά. Βγαίνουν σαν από μόνα τους, αβασάνιστα για να δικαιολογήσουν τον φόβο μας, τον καθωσπρεπισμό μας, την εικόνα που φτιάχνουμε για τον εαυτό μας, τις επιθυμίες μας, τις ανάγκες μας, τα όνειρα μας. Και δεν τους δίνουμε παρά μια φευγαλέα σημασία που ξεθωριάζει και χάνεται ακριβώς την επόμενη στιγμή, με το επόμενο ψέμα...

Το βίντεο που ακολουθεί, πραγματικά έξυπνο και αστείο, μου θυμίζει τα παραπάνω. Είναι ένα φιλμ μικρού μήκους από τον Paul Emerson του 2011 με αρκετά βραβεία και τον τίτλο: "Ανιχνευτής ψεύδους".

Εγγραφή μέσω email

Enter your email address:

Blog Widget by LinkWithin